Պատմավեպի դեպքերը տեղի են ունենում 301-305 թվականներին, երբ քրիստոնեությունը Հայաստանում հաստատվում է որպես պետական կրոն և հին ու նոր հավատները բախվում են իրար: Վեպի հերոսը, որը մեծ ցնցումից ձեռք է բերում գանձեր հայտնաբերողի հատկություն, ընկնելով արկածային այլազան իրավիճակների մեջ, հանգում է այն համոզման, որ ոսկին և ամեն տեսակ գանձ եղծում են մարդկային հոգին, մարդուն հեռացնում մարդկայինից: Երջանկությունը պիտի որոնել միայն հոգու մաքրության ակունքներում-սա է գրքի գաղափարական հենքը: