Հայոց գրաւոր յուշարձանների իմացեալ ժառանգութիւնից մեզ հասանելի ամենավառ ու կատարելագոյն իմաստասիրական, Աստուածճանաչողական, ինքնաճանաչողական, բարոյագիտական, ուստի եւ կենցաղավարական ուղեցոյցն է հանդիսանում մեր սուրբերից մեծագոյնի՝ սուրբ Մեսրոպ Մաշտոցի սոյն երկը:

   Ինչպէս ինքն է ասում՝ "Հոսող ջրի եզրին տնկուած են ծառեր: Նրանցից որն ինչքան կը կարողանայ սնուել ջրից՝ այդքան էլ կ՛աճի":

    Նախատեսուած է մեր ներկայ և գալիք սերունդների հոգեւոր եւ իմացական կրթութեամբ սրտացաւ բոլոր ընթերցողներին համար: