1955-ին լույս տեսած «Ռոսաուրան ժամը տասին» վեպը Մարկո Դենևիի առաջին գործն է, որը մեծ հաջողություն է բերել հեղինակին և կանխորոշել նրա գրական ապագան: Չնայած որոշ նմանությանը դետեկտիվ ժանրի գործերին՝ վեպն աչքի է ընկնում իր յուրօրինակությամբ: Եթե որպես ընդհանուր կանոն մյուս վեպերը ներկայացնում են շատ խելացի և դեդուկտիվ մեծ ունակություններով օժտված քննիչի կամ խուզարկուի, որն ապացույցներ ու ցուցմունքներ հավաքելով և դրանք համադրելով լուծում է հանելուկը, ապա տրագիկոմեդիայի երանգներով այս վեպում քննիչի կերպարը, թեև ակնարկվում է, բայց չի մասնակցում սյուժեին որպես ակտիվ գործող անձ, այլ հանդես է գալիս ընդամենը վկաների և կասկածյալի ցուցմունքները լսողի դերում: Եվ ընթերցողն է, որ համեմատելով նույն արարքի վերաբերյալ հերոսների տարբեր ընկալումները, որոնք կարող են սուտ կամ խեղաթյուրված լինել, պետք է վերակառուցի փաստերը, հավաքի խճանկարը և միայն վերջին վկայի վերջին խոսքերի միջոցով բացահայտի ճշմարտությունը:

  Վեպը թարգմանվել է բազմաթիվ լեզուներով, բեմադրվել և էկրանացվել: