ХХ դարի ֆրանսիացի ամենաինքնատիպ բանաստեղծներից մեկի՝ Անրի Միշոյի «Ներքին հեռու» ժողովածուն յուրօրինակ մի նավարկություն է ներաշխարհի չքարտեզագրվող նեղուցներով, որտեղ հեռուն ներքին է, ներքինը՝ հեռու և անորսալի՝ լցված «ես»-ի՝ տարբեր «աշխարհամասերից» և խորքերից հնչող ձայների տպավորիչ մի բազմաձայնությամբ: «Ես»-ի այս երգեցիկ տարրալուծումը, դառնում է Միշոյի քնարականության գլխավոր աղբյուրը ինչպես այս, այդպես էլ հետագա տարիներին գրված երկերում՝ հանգելով քնարականի նոր որակի: Ժողովածուն առաջին անգամ լույս է տեսել 1938 թվականին: