Մենագրությունը հիմնված է Հարավարևմտյան Ասիայի հնագույն ժողովուրդներից մեկի ծագման ավելի քան 20-ամյա ուսումնասիրության վրա: Այստեղ դիտարկվում են էթնոսների առաջացման և գենետիկական ինքնության ձևավորման պայմանները, ներկայացվում են հայոց ծագումնաբանության վարկածների գենետիկական ստուգման արդյունքները, վերհանվում են սփյուռքահայ խմբերի բռնագաղթերի և այլ էթնիկական կազմավորումների հետ նրանց շփումների հետևանքները, ընդգծվում է «Պատմական Հայաստանի գենետիկական ատլասի» ստեղծման կարևորությունը, քննարկվում է հայկական գենոֆոնդի կայունությունը ապահովող գործոնների դերը:

Առաջարկելով մի շարք հիմնախնդիրների գենետիկական մեկնաբանություն, որոնց պարզաբանումը հասանելի չէ դասական հայագիտության շրջանակներում, կենսաբանական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, ՀՀ Մոլեկուլային կենսաբանության ակադեմիական ինստիտուտի էթնոգենոմիկայի լաբորատորիայի վարիչ Լևոն Եպիսկոպոսյանը ձգտում է ընթերցողի մեջ ձևավորել օբյեկտիվ պատկերացում հայերի էթնոգենեզի մասին:

Գիրքը հասցեագրված է հարակից գիտակարգերով զբաղվող իր գործընկերներին՝ հնամարդաբաններին, հնագետներին, պատմաբաններին ու լեզվաբաններին, ինչպես նաև բոլոր այն ընթերցողներին, որոնք հետաքրքված են Հայաստանի գենտիկական պատմությամբ: