Խելահեղ ժամանակներ է ապրում Երկիր մոլորակը: Մարդկությունը ձուլվել է գիտատեխնիկական առաջընթացին ու սլանում է այնքան ուժգին, որ շատ արժեքներ ու մասունքներ անդարձ կորչում են, անհետանում: Իրականանում է մեծ Վարպետի փիլիսոփայական վաղեմի կանխատեսումը՝ «Կգա ոգու սով»: Այո, մարդն ապրում է անտարբերությամբ իր նմանի, բնության, աշխարհում կատարվող անցուդարձի հանդեպ ու այլևս անհնարին է այս գահավիժը կանխել: Հանցագործությունների շեշտակի աճը՝ սպանություններն ու բռնությունը, կողոպուտն ու ընչաքաղցությունը, պոռնոգրաֆիան, թմրադեղերի ու հուսալքված ինքնասպանների ամբոխը ապականել, խաթարել են գալիք սերունդների թե՛ ներկան, և թե ՛ վաղվա օրը: Վ. Շահինյանի խոհերն ու պատմվածքները վեհի, գեղեցիկի, բարության, ազնվության և հատկապես սիրո մասին են: Սերն է, որ պիտի պահի աշխարհը, փրկի մոլորակը, մարդուն մարդ պահի...